Seni Sevmekten Vazgeçmeyeceğim

Seni Sevmekten Vazgeçmeyeceğim
Bedenimi teslim alan hüzün , ruhumu çepcevre saran kırık düşler ve icimde senden bana kalan cam kırıkları var...Hic kimse dindiremez ayrılıgın sessiz ama yürekten gelen isyanlarını.Bir gece yarısı odanın perdelerini arala ve kösebasında avarecesine bekleyen bir adamı göreceksin.O kisi benim.Seni unutmak o kadar zor ki , sen gitsen de kendi kalbine cekilsen de ruhunun karanlık köselerine benim kalbimde senin bana yasattıgın mutlulukların ayak izleri var ...
Sen, karanlık geceleri mi teslim alan yalnızlıga inat bütün geceyi sevdiginin düsleriyle gecirebilir misin? Gelmeyeceğini bile bile sanki her an hüzün denizinden kalbimin sevgi sahillerine ugrayacakmıs gibi gözlerini uykuya haram edip sabahlara kadar onu bekleyebilir misin ? Gözlerindeki mutlulukları sadece iki dakikalığına hissedebilmek icin ölmeyi göze alır mıydın? İste ey sevgili seni bu kadar içten seviyorum...

Karanlık gecelerin puslu sabahlara merhaba dedigi, sahte gülüşlerin ilkbaharda hasret cicekleri actıgı , ayrılıkların cirit attıgı zamanlarda buldum seni. Ugrunda her seyi kaybetmeye degecek kadar degerli birisin sen..

Gözlerinde kilitliyim ben...Sen ise ; yüregime mühürlenmis ask siirlerinin en mutlu satırlarısın.Sen yoksul mısralarımın en güzel kafiyesisin.. Sana açıyorum gönlümün senden önce gizli kalmıs kapılarını ve ayışıgını senin gözlerinde görüyorum ve de hep gözlerinle parlıyor gözbebeklerim..

Sevgimi ve hasretimi senden bana kalan bu öksüz kentin yalnız sokaklarına bırakıyorum. Ayrılık ceken yüreğimi corak topraga veriyorum.Ve sana olan özlemlerimi umutsuz yarınlarıma sevda tohumu olsun diye ekiyorum .

Sırtımı dayadıgım nemli bir duvar ve boş şişeyle bardakta titremekte mum alevi,ve karanlık bir gece. Dısarıda kır ciceklerinin üzerlerine hasret yagmurların hüzünlü damlacıkları düsmekte..Yine sabahlar olacak yorgun gecelerden sonra.Ama ben seni ıhlamur kokan memleketimde her an bekleyecegim..

Bilir misin ?

Sonbaharda esen rüzgarla bir saga bir sola savrulan kuru yaprak tanesi , kaybolacagını bilse de ilkbaharda deliceesen rüzgara meydan okumazdı..Takvimden yaprak düserken , hücrelerim bir bir kururken hayatımın sonbaharının gelmesini bilsem de ölümü karsıma alsam da seni sevmekten vazgecmeyecegim...Ben seni utandığında kızaran yanaklarında sevdim..