Sözcüklerin Bitermiydi Senin

Misafir

Olur olmaz yerde savurduğun o anlamsız sözler yerini susmalara bırakmış bugünlerde..
Sözcüklerin biter miydi? Kelimelerin son bulurmuydu senin?
Hani şu boş, anlamsız ama can yakan cümlelerin... Bitti demek!
Şimdi yas mı tutmalıyım yoksa düğün bayram edip coşmalı mıyım? Seçim zor ama bir o kadar da sevindirici...
Demek şu dünyada seni suskunluğa mahkum edebilecek ve canını, bir zamanlar senşn benim canımı yaktığından daha çok yakabilecek birileri varmış. Dahası o biri benmişim de haberim yokmuş.
Hoş! Haberim olmaz tabi...
Sen değilim ki ben, gecemi gündüzümü birilerinin mutsuzluğu için harcayayım.
Sen değilim ki, hüznün oklarını birilerinin yüreğine atmak için sabahlayım.
Sen değilim ki, kin kusan kelimelerimle birilerini sırtından hançerleyeyim.

Bak! Canını yakmaya çalıştığın o biri senin canını yakıyor şuan...
Gözümü açmam zor oldu ama uyandırıldım sonunda gerçekleri görmem için.Görüyorum, hem de herşeyi!

Eşe dosta sorup duruyormuşsun beni... Nasılım iyi miyim diye... Benden sonra çok şey değişti mi diyormuşsun. Değişti. Hemde çok şey! Gökyüzü daha bir güzel mesela... Yeni doğan gün daha bir anlamlı... Çiçekler daha canlı mesela ve en önemlisi ben daha mutluyum.

Hayatımda biri var mı diye sorduruyormuşsun. Sordur, kaç yazar? Merak mı ettin? Vah vah vah! (:

Dünyanın başka bir rengi de varmış da haberim yokmuş benim. O öğretti bunu bana...
Seviyorum diyen dile değil, sevgiyi taaa derinlerde hisseden yüreğe inanılmalıymış, bunu da o öğretti.

Seninle kirlenip rafa kaldırdığım yüreğimi tozlu raflardan o indirdi, o sahiplendi, o koydu yüreğinin baş köşesine...
Hemde sonsuza dek!